De receptioniste van het verzorgingshuis waar ik twee dagen in de week als geestelijk verzorger werk, belt me thuis. ‘Er was net een meneer aan de balie die vroeg naar jou en je moet meteen reageren want het gaat niet goed met hem. Hij is ernstig ziek en heeft niet lang meer te leven. ‘ Ze geeft me het telefoonnummer en ik bel meteen.
Meneer vertelt, dat we elkaar een paar maanden geleden hebben gesproken toen ik als gastvoorganger voorging in zijn kerk. Mijn manier van voorgaan heeft indruk op hem gemaakt. Hij wil dat ik voorga bij zijn uitvaart. Daarom nodigt hij me uit voor een gesprek bij hem thuis.
Via de intercom word ik welkom geheten, wat wordt onderstreept door de buitendeur die wagenwijd open zwaait. Via de lift en galerij sta ik voor het opgegeven huisnummer en bel aan. Een zoon noodt me binnen.
In de huiskamer zijn, tot mijn verrassing, nog zeven kinderen aanwezig. Meneer stelt ze één voor één aan me voor. ‘Zij moeten wel weten wat ik allemaal van plan ben.’ Terwijl er koffie en thee met een koekje wordt rondgedeeld, wordt er vanuit ooghoeken naar me gekeken. Je hoort ze bijna denken: ‘Wat heeft vader nu weer in zijn hoofd gehaald!’ Dan begint vader te vertellen. Over de ziekte die zich bij hem heeft geopenbaard, over de termijn die hij nog heeft, over de uitvaart, waarvan hij wil dat ik die leid.
De kinderen vragen naar mijn achtergrond. Waar kom ik vandaan? Bij welke kerk ben ik pastor? Wat is er allemaal mogelijk, wat niet? Mogen we een PowerPointpresentatie in de kerk houden of is het beter dat in het crematorium te doen? En mag het daar? Ik beantwoord dat met wedervragen: voor welke kerk wilt u kiezen en voor welk crematorium? Dat kan nogal verschil maken. Als u wilt dat er wierook wordt gebruik in het crematorium dan kan dat bv. wel in Alphen aan den Rijn maar niet in Westerveld-Driehuis. Zo nemen we heel wat zaken door zonder echt concreet te worden.
Over en weer verkennen we elkaar, proeven we elkaars nieren, zoals dat zo mooi heet.
Al meer voel ik de acceptatie groeien. Er worden grapjes gemaakt, ondanks de droeve aanleiding. Al met al is het een prachtig gesprek.
De afspraak wordt gemaakt, dat als het zover is er contact met me zal worden opgenomen.
Op zicht gevraagd en goedgekeurd. Wat een mooi begin!