Doodstil ligt ze in de kist. Eindelijk heeft ze geen pijn meer. Na een leven van lijden, de ziekenhuisopnames zijn niet te tellen, heeft ze haar rust gevonden. Het was een blijmoedig mens. Ze had een enorm sterke band met haar man, dochter, en beide kleinkinderen. Vanaf hun vierde jaar paste ze bijna dagelijks op de tweeling. Ze was als een tweede moeder voor hen. De kleinkinderen konden altijd met hun vreugde en problemen bij haar komen. Oma had steeds een luisterend oor.
De uitvaartbegeleidster bedenkt dat de verbondenheid goed verbeeld kan worden door middel van linten. Elk lint symboliseert de band die de overledene had met haar man, kind en kleinkinderen. De linten worden in de handen van oma gelegd. Bij het sluiten van de kist steken ze kleurrijk naar buiten.
De dominee die de uitvaart gaat leiden, bepaalt hoe de uitvaart er uit gaat zien. ‘Jullie willen niet dat de kist gaat zakken in het graf? Jammer, maar dat gaat niet gebeuren. Je sluit een uitvaart pas af als de kist op de bodem van het graf staat.’ Men durft niet eens over de linten te beginnen. Dit is niet wat de familie wil. De uitvaartbegeleidster voelt het goed aan en na overleg besluit ze op zoek te gaan naar een andere voorganger.
Wanneer ik bij de familie kom, begint men meteen over het lintenritueel. Ik ken het en ben enthousiast. Het is een prachtige manier om verbondenheid uit te drukken. Tijdens het afscheid hangen de gekleurde linten als een regenboog uit de kist. De familie komt naar voren en knipt om beurten een stuk lint af. Elk kiest de kleur die bij de relatie met de overledene past. Er wordt een kristal aan bevestigd. Het is de bedoeling dat men het lint voor een raam hangt. Als de zon op de kristal schijnt, zie je er alle kleuren van de regenboog in.
De lezing gaat over Noach en de zondvloed. Alles en iedereen verdrinkt, op Noach en zijn gezin na. Als teken van het nieuwe begin, en zijn verbond met mensen, zet God een regenboog aan de hemel.
Symbool en verhaal komen zo prachtig samen. De kristal herinnert elke keer als de zon er op schijnt aan het nieuwe begin van de overledene in de hemel, en van de nabestaanden hier op aarde zonder haar. Maar ook dat God hen daarbij zal helpen.
Een paar dagen na het overlijden is dochter in het huis van moeder. Er moet nog het een en ander worden opgeruimd. Tijdens een koffiepauze praat ze met een vriend over de uitvaart. Dan ziet ze opeens op de vloer een regenboog terwijl er geen zon of regen is! Ze snapt er niets van. Is dit een boodschap van moeder? Dochter maakt er een foto van want anders zou ze zelf niet geloven dat er toch echt een regenboog was.
Is er toch meer tussen hemel en aarde dan wij denken?